Teuhid Uluhije ‘Njesim ne adhurim – Torifan

Nga libri bazat e imanit (Usul iman)
Shtepia botuese NUN
Perktheu nga Xhemal N. Jakupi

Teuhidul Uluhije

Uluhije eshte fjale e nxjerre nga emri “Ilah”, ge do te thote i adhu- ruar, te cilit i binden. Pra, Ilah eshte nje nga Emrat e bukur të Allahut, kurse “Uluhije” eshte një nga Cilesite e Tij madhēshtore. Allahu eshte i Adhuruari te Cilin zemrat duhet ta shenitërojne, t’i nenshtrohen, t’i perulen e t’i binden; sepse Ai eshtë Zoti i Madh, Krijuesi i kësaj gjithē- sie, Drejtuesi i punëve te saj, i Cilesuari me tëre persosmerine, i Larte- suari nga secila e mete.

Per kete, nuk ben ge nenshtrimi dhe përulja ti behen dikujt tjeter veg Atij. Mege Ai eshte i Vetem ne krijim, shpikje dhe rikthim (te krijimit) dhe ne keto nuk e shogeron askush, atehere duhet ge Ai të jetë i Vetmi ge adhurohet dhe askush te mos i shogëro- het ne adhurim.

Teuhidul Uluhije eshte njesimi i Allahut ne adhurim, e kjo nën- kupton ge njeriu duhet ta dije me bindje se vetëm Allahu eshte Ai gë adhurohet dhe shenjterohet me te drejte, si dhe se cilësite dhe kupti- met e shenitërise dhe adhurimit nuk gienden tek asnje kriese dhe nuk i meriton askush veg Allahut te Lartēsuar. Kur robi ta dije dhe ta pra- noje teresisht kete realitet, e njëson Allahun ne adhurimin e tij, goftë ai i dukshem apo i fshehtë (i brendshem). Ne ate rast, ai i vepron të gjitha ligjet e Islamit si: namazin, zekatin, agjërimin, haxhin, urdheri- min per te mira dhe ndalimin nga te këqijat, mirësjelljen me prinderit dhe respektimin e farefisit. Atēhere, gjithashtu i vepron edhe bazat e brendshme: besimin tek Allahu, melekët, Librat, pejgamberêt, në Di- tën e Gjykimit, ne Caktimin e Allahut per te mirën e te kegen dhe me tëre kēte, ai nuk ka ndonje gellim perveç kenaqësise se Zotit te vet dhe perves kerkimit te shpërblimit te Tij. Ne kête kapitull do te vijojne nje sere studimesh qe kane lidhje me kete lloj të teuhidit.

Tema e pare: Faktet për tē Tekstet dhe argumentet qe vërtetojn; detyrimin e njësimit te Allahut. hut ne uluhije jane te shumta dhe menyrat e argumentimit te llojllojshme:

1. Ne disa raste duke urdhëruar ne te, si ne ajetin: “O njeren Adhurojeni Zotin tuaj i Cili ju krijoi juve dhe ata para jush, ashtu ge te ieni te devotshem. ” (EL-Bekare, 21) ” Adhurojeni Allahun dhe Ai askënd mos ia shogëroni” (En-Nisa, 36) dhe ne ajetin: “Zoti yt ka dhne në urdher te prere ge tê mos adhuroni askënd pos Tij.” (El-Isra’, 23), si dhe ne ajete te tjera.
2. Disa here duke treguar se ky eshte shkaku i ekzistimit te krije- save dhe gëllimi i krijimit t₴ njerëzve dhe te xhineve, si ne ajetin: “Une nuk i krijova hinet dhe njerezit per tjetër perves ge te Me adhuroine.” (Edh-Dharijat, 56)
3. Nganjëhere duke treguar se ky eshte gellimi i dergimit të pej- gamberëve, si ne ajetin: “Ne derguam ne çdo popull te derguar gë tu thone: “Adhurojeni Vetëm Allahun dhe largojuni tagutit!” (En-Nahl, 36) dhe ne ajetin: “Ne nuk derguam ndonje te derguar para teje e tē mos i kishim shpallur atij se: Nuk ka te adhuruar te drejtë perveç Me- je, pra Me adhuroni!” (El-Enbija, 25)
4. Disa here duke treguar se ky eshtë gellimi i zbritjes së Librave te Shenjte, si ne ajetin: “Me urdhrin e Tij, Ai ia zbret meleket me shpallje, kujt te doje prej robërve te Vet (duke u thēne) t’ua terhigni verejtjen se nuk ka te adhuruar te drejte veç Meje, pra të Ma kini fri- ken!” (En-Nahl, 2)
5. Disa here duke e treguar shperblimin e madh per ata ge e praktikojne atë dhe duke treguar se farë shperblime tê mëdha Alla- hu u ka përgatitur për ne dynja dhe ahiret, si ne ajetin: ” besuan dhe besimin e tre nuk e ngatërruan me te padrejta (shirk), atyre u takon siguria dhe ata jane te udhëzuarit.” (El-En’am, 82)
6. Disa here duke gortuar per te kundërten e tij dhe duke treguar rrezikun nga kundervajtja ndaj tij, si dhe ate se fare dênimi te dhemb- shēm u ka pergatitur Allahu atyre që e lene, si ne ajetin: ” Ai qê i për- shkruan Allahut shok, Allahu ia ka ndaluar (ia ka bëre haram) atij Xhenetin dhe vendi i tij eshte Zjarri. Per mizoret nuk ka ndihmes.” (El-Maide, 72) dhe ne ajetin: “Mos shogëro me Allahun ndonje zot tje- tër e te hidhesh në Xhehenem i gortuar dhe i larguar.” (El-Isra’, 39). Si dhe shume ajete te tjera ge permbajne rrenjosjen e teuhidit, thirr- ¡en ne te, vertetimin e vleres se tij, sqarimin e shperblimit të njerëzve ge e praktikojne dhe sqarimin e rrezikut te madh prej kundershtimit ndaj tij.

Edhe Suneti i Pejgamberit, salallahu alejhi ue selem, eshte perplot fakte te cilat e vertetone kete teuhid dhe rendesine e tii. Prei tyre:

1. Hadithi te cilin e transmeton Buhariu ne “Sahihun” e tij nga Muadh iben Xhebeli, radijallahu anhu, se Pejgamberi, salallahu aleihi ue selem, i kishte thene: “O Muadh! A e di se cili eshte detyrimi i ro- berve ndaj Allahut? Ai i kishte thënë: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dine me se miri.” Ai tha: “Ta adhuroine dhe të mos i shogërojne asgjê. A e di se cili eshte detyrimi i Allahut ndaj robërve te Ti?” Muadhi tha: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dine mê së miri.” Ai tha: “Te mos i denoje.”4
2. Transmetohet nga Iben Abasi, radijallahu anhuma, se Pejgam- beri, salallahu alejhi ue selem, kur e dërgoi Muadhin për ne Jemen, i tha: “Do te shkosh te një popull qe jane ithtare të Librit, prandaj gjeja e parë ne te cilen do t’i thërrasësh le te jete gë ta nësoine Allahun e Lartësuar. Kur ta njohin kete gje, tregoju se Allahu u ka bere detyrim pese namaze ” – deri ne fund. Transmeton Buhariu.5
3. Nga Ibën Mes’ udi transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ue selem, ka thene: “Kush vdes dhe ka adhuruar dike tjetër veç Alla- hut, hyn ne Zjarr.” Transmeton Buhariu.6
4. Nga Xhabir iben Abdullahu transmetohet se Pejgamberi, sala- Ilahu alejhi ue selem, ka thēne: “Kush takohet me Allahun pa i shogë- ruar Atij asgje, hyn ne Xhenet, ndersa kush e takon Allahun dhe i ka shogëruar Atij diçka, hyn ne Zjarr.” Transmeton Muslimi.?